Wykorzenienie kulturowe, poprzez tworzenie nowej tożsamości społecznej, jest zjawiskiem, które od wielu lat zastanawia socjologów. Podobnie jak problem migracji, który może mieć duży wpływ na utratę tożsamości narodowej. Problemy te dotykają również współczesną szkołę. Uczniowie niewiele wiedzą na temat polskich tradycji świątecznych. W szczególności dotyczy to świąt wielkanocnych. Tych, które są najważniejsze dla katolików, a które niedawno przeżywaliśmy.
Agata Kowalska – Pierwszym zaskoczeniem dla osoby zainteresowanej kulturotwórczą rolą szkoły, jest brak tekstów czy jakichkolwiek wskazówek w podręczniku, o tym jak należy nauczać dzieci o tradycjach związanych ze Świętami Bożego Narodzenia, które w społeczeństwie konsumpcyjnym zdążyły przeistoczyć się w „gwiazdkę”. W okresie grudniowym jest zwyczajnie luka. Zatem jak należałoby nauczać o tradycjach, które kiedyś obowiązywały w naszym kraju?
Zamiast Bożego Narodzenia – Xmas
Dzięki uprzejmości nauczycielek można odnaleźć w Internecie scenariusze lekcji, które mówią o pochodzeniu choinki czy też można skserować dzieciom krzyżówkę z hasłem Boże Narodzenie. Nie jest tak w każdej klasie, bowiem w niektórych podręcznikach znajdziemy tekst jednej kolędy z dwuzdaniową notą informacyjną o historii utworu. Na więcej nie ma czasu, bo należy trzymać się podstawy programowej. Kiedyś podręcznik do nauczania języka polskiego składał się z poszczególnych części, dzięki którym uczeń poznawał ważne świętadla naszego narodu, religii, czy kultury słowiańskiej. Dziś nie ma w słowniku szkolnym wyrażenia Boże Narodzenie, za to jest XMAS.
Nie ma Boga Zmartwychwstałego
Najważniejszym świętem dla katolików jest Zmartwychwstanie Jezusa, popularnie zwane świętem wielkanocnym. W porównaniu do Bożego Narodzenia jest to święto ruchome, które obchodzimy w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. To święto jest zupełnie zapomniane przez podstawę programową języka polskiego. Na próżno szukać tekstów dotyczących jednych z najpiękniejszych tradycji naszego kraju. W tej sytuacji można jedynie posiłkować się filmami edukacyjnymi, pokazującymi naszą różnorodność kulturową. Ewentualnie poszukać informacji na wycieczkach w skansenach. Święta wielkanocne są ignorowane na każdym poziomie edukacji, w klasach starszych. Dlaczego tak się dzieje? O ile da się ubrać Boże Narodzenie w otoczkę masowej imprezy, tak ze świętami wielkanocnymi już się nie da tego zrobić. Nie da się ukryć, że jest to święto katolickie, dlatego wygodniej jest udawać, że go nie ma.
Państwo bez tożsamości
Działania wprowadzone przez lata rządzenia Platformy Obywatelskiej, spowodowały wyrzucenie z podręczników do nauczania języka polskiego informacji czy tekstów dotyczących świąt. Jest to ukłon w stronę liberalnej (tylko z nazwy) lewicy, ludzi niewierzących. Wyznawcom innych religii nie przeszkadzają Polskie Święta. W szkołach szanowane są nasze tradycje przez osoby prawosławne. My rozumiemy ich potrzebę obchodzenie swoich świąt, a oni naszą. Problem zaczyna się z rodzicami dzieci niewierzących, które żyją w duchowej pustej stagnacji. Ich dzieci skazane są na to przez swoich liberalnych (tylko werbalnie), otwartych rodziców. Dlatego dyrekcje szkół, aby nie mieć problemów, nie chcą zabierać dzieci na warsztaty robienia pisanek, czy palm wielkanocnych, bo to może urazić rodziców. Co zyskuje dzięki temu liberalna władza wprowadzająca takie zmiany? Przede wszystkim tworzy społeczeństwo, które nie jest związane z własnym krajem, tworzy armię bezmyślnych ludzi gotowych sprzedać swój kraj. Jest to z punktu widzenia bezpieczeństwa naszego państwa, bardzo niebezpieczna sytuacja, która była propagowana przez osiem lat władzy Platformy Obywatelskiej. Dlatego obecna władza, w celu zatrzymania tego procesu powinna przeorganizować całkowicie podstawę programową, pod kątem zapełnienia jej jak największą ilość tekstów pokazujących piękno tradycji naszego kraju. Tak, aby pokolenia, które wyrosną na nich wiedziały, dlaczego należy być dumnym ze swojego kraju.
Autorka jest nauczycielką i dziennikarką, specjalizuje się w filologii polskiej oraz kulturowym znaczeniu języka dla kształtowania tożsamości narodowej, a także wychowania obywatelskiego.